’Goedemorgen, hoe is het?’ zei ze … op de 4e dag na de operatie.

’Herboren’, zei ik. Zo voelde dat.

Ik besloot gelijk om elk jaar op 1 april m’n herjaardag te vieren! Van Bas kreeg ik al een antiek zilveren doosje; sterrenstof dwarrelt als ik het open doe.

Zoals m'n lieve ghostwriters Bas en Helena al schreven, operatie geslaagd en ik knap heel snel op. De energie, in welke vorm dan ook, waar jullie mij en m'n gezin mee steunden ... Olalala! Hier hapert m'n schrijven, elke keer als ik eraan denk, ben ik te ontroerd om verder te kunnen gaan.

Er waren, ondanks mijn positieve instelling, toch ook veel momenten waarin ik stiekem dacht: misschien is dit wel de laatste keer. Nu zijn er zoveel momenten dat ik enorm blij ben om het weer voor de 'eerste' keer te zien; de zonsopkomst, een paardenbloem, een man die een slok water neemt, z'n gezicht naar de zon draait en zichtbaar geniet.

Ondertussen is het zaterdag en ben ik sinds een dag weer thuis! Ik kom lekker in beweging, kan pijnstillers af gaan bouwen en de komende weken doe ik nog even kalm aan. Tijd voor mezelf, energie is nu voor helen, sterker worden en genieten.