Niger, Burkina Faso, Nederland en onderweg.

een zwarte vlek een
groot gat, erin gevallen
ik kom er niet uit

soms komt het eruit
onbeheersbare kwelling
uit mijn lijf gehikt

terug naar de pijn
je moet het opnieuw voelen
om te vergeten

het landschap verdwijnt
wordt een geheel met de lucht
mistig en zo grijs

gewicht van woede
verlaat mij voor eeuwig en
laat me heel blijven

zwart geworden veld
wit van de sneeuw is geweest
't wordt weer lente

de regen valt zacht
water op de velden, plassen
spiegelende grond

koude botten, pijn
moet je voelen anders
hoef je niet te vechten

donder en regen
bewegen door de hemel
de aarde ontvangt

ik geniet tranen
met tuiten, therapie is
nu leren huilen

mieren nemen het
geknoeide graan mee en wij
profiteren ook

blauwzwarte vogel
doet net alsof ze een boom
vol muziek kan zijn

hoor de duifjes nu
na drie dagen koeren ze
vriendelijk en zacht

't waait en 't licht
wordt oranje maar de wind
brengt geen regen mee